محمد مساعد، روزنامه‌نگار ایرانی و یکی از برندگان جایزه بین‌المللی «آزادی رسانه» کمیته حفاظت از روزنامه‌نگاران در سال ۲۰۲۰، در پیامش به مراسم سالانه این سازمان حامی روزنامه‌نگاران، با اشاره به «فجایع» اخیر در ایران و محدودیت‌های اطلاع‌رسانی، سرکوب خبرنگاران را عاملی برای تبدیل شدن ایران به «سیاهچاله‌ای» دانست که درک درست وضعیت را ناممکن می‌کند.
محمد مساعد، خبرنگار حوزه اقتصادی و روزنامه‌نگار منتقد جمهوری اسلامی ایران، در پی گزارش‌هایش درمورد مفاسد اقتصادی و اعتراض‌های آبان ۹۸ و همچنین انتقاد از عملکرد دولت در مدیریت همه‌گیری کرونا، شهریورماه گذشته در دادگاه انقلاب اسلامی به چهار سال و ۹ماه حبس تعزیری، دو سال ممنوعیت کار خبرنگاری پس پایان حبس و توقیف لوازم ارتباطی محکوم شد. او دی‌ماه سال ۹۹ پس از احضار برای گذراندن حبس از ایران خارج شد و در حال حاضر در آمریکا به‌سر می‌برد.
در سی‌ویکمین دوره مراسم کمیته حفاظت از روزنامه‌نگاران برای اهدای جوایز آزادی رسانه که پنجشنبه‌شب، ۲۷ آبان‌ماه به‌طور مجازی برگزار شد، روزنامه‌نگارانی از بلاروس، گواتمالا، موزامبیک و میانمار به‌عنوان برندگان این جایزه در سال ۲۰۲۱ معرفی شدند. محمد مساعد، یکی از برندگان دوره قبلی این جایزه که آن زمان در شرایط خطرناک امنیتی در ایران به‌سر می‌برد، امسال پیام ویدیویی خود را به این مراسم فرستاده است.
مساعد در پیام خود گفت: «من از کشوری می‌آیم که دهه‌هاست برای آزادی و زندگی بهتر تلاش می‌کند ولی از استبداد، سوءمدیریت و ظلم رنج می‌برد. از میان مردمی که صدایشان کمتر و کمتر شنیده می‌شود و احساس بی‌پناهی می‌کنند.»
او با اشاره به «شلیک به هواپیمای مسافربری»، «کشتار بزرگ آبان ۹۸»، «بحران اقتصادی و فساد گسترده» و «ممنوعیت واردات واکسن‌های فایزر و مدرنا»، آن‌ها را فجایعی خواند که «تنها نمونه‌هایی از رنج‌های بیشمار مردم ایران» هستند و «ما هرگز به درستی از ابعاد آن‌ها آگاه نشده‌ایم».
این روزنامه‌نگار افزود: «ما نمی‌دانیم چند نفر در ایران به دلیل کرونا از بین رفته‌اند چون از همان روز اول این آمار مخفی شده است. ما نمی‌دانیم چند نفر در اعتراضات سال‌های اخیر کشته شده‌اند و ما نمی‌دانیم شلیک به هواپیما چرا و چگونه رخ داد.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
او با اشاره به «از دست‌دادن» بخشی از زندگی‌اش برای پاسخ به این‌گونه «سوال‌های مشترک میلیون‌ها ایرانی»، اضافه کرد: «در کشور من، سخن گفتن از حقیقت خطرناک است؛ چراکه حکومت، نه‌تنها از خودِ حقیقت، بلکه از جسارتی که در پسِ گفتنِ حقیقت پنهان است می‌ترسد. و این، حقیقت را در کشور من به جرم تبدیل می‌کند.»
مساعد در پیام خود گفت که «ایران بیش از پیش به سیاهچاله‌ای تبدیل شده که درک درست وضعیت را ناممکن می‌کند» او حمله‌های حکومت جمهوری اسلامی ایران به خبرنگاران داخلی و خارجی با ابزارهایی چون «اخراج، تبعید، پرونده‌سازی برای خانواده‌ها و پروپاگاندای گسترده» و همچنین برنامه‌های حکومت برای محدودیت بیشتر اینترنت را عواملی برای این مسئله دانست.
این روزنامه‌نگار برنده جایزه «آزادی رسانه» در ادامه پیام خود گفت: «اگر کسی تصور کند رنج مردم ایران یا افغانستان مسئله‌ای محدود به خاورمیانه باقی می‌ماند، همان‌قدر نادان است که کسی تصور کند آنچه در غرب رخ می‌دهد تاثیری بر سرنوشت دیگر نقاط جهان ندارد.»
به گفته او، در این شرایط خبرنگاران وظیفه سنگینی برای مطلع‌نگه داشتن جهان از آنچه رخ می‌دهد دارند، زیرا «پنهان نگه داشتن حقیقت با هر بهانه‌ای هم که باشد بحران می‌سازد و بی‌توجهی به بحران، فاجعه خلق می‌کند.»
مساعد در پایان پیام خود، وضعیت روزنامه‌نگاران را در ایران «به‌شدت غیرقابل قبول» خواند و گفت: «صدها روزنامه‌نگار خوب در این سال‌ها از ایران اخراج یا تبعید شده‌اند، شغل‌شان را از دست داده‌اند، یا با زندان، شکنجه، آدم‌ربایی و ترور روبه‌رو بوده‌اند.»
او خواستار پایان دادن به این وضعیت شد و افزود: «من از همه کسانی که صدایم را می‌شنوند می‌خواهم برای پایان دادن به این وضعیت به ما کمک کنند.»
